In Memoriam Chris Bekaert, Bèrke
Woensdag namen we afscheid van Bèrke. Terug een vriend die we veel te vroeg moeten laten gaan.
Chris,
Het moment dat je in ons leven kwam kunnen we ons niet goed meer herinneren, maar wat we wel weten, op een dag was je er. Wij kennen je als Bèrke en iedereen van de Zeescouts kent Bèrke. Een totem had je niet maar met “babbelende optimist” zouden we zeker de nagel op de kop slaan!
Voor Zeescouts Jan Bart ben je een rots in de branding geweest, vooral voor de schipperskring en de stam. Binnen de kortste keren slaagde je voor het vaarexamen van de Nikie, ons moederschip. De techniek van de moteur van de Nikie was je ding, hoeveel keer heb ik je mogen bellen en steeds kreeg ik een antwoord en gelijk een adres voor het verhelpen van het probleem. Samen hebben we ook nog een tijd examens voor het behalen van vaarbrevet afgenomen, jij de machinekamer, ik het vaargedeelte. Als examinator was je niet streng, als ze er iets van kenden, was je al tevreden, want zoals je steeds zei, je moet de jonge gasten de kans geven om te leren groeien, ze moeten nog niet alles weten. Je kon het ook niet over je hart krijgen iemand te moeten flessen!!
Voor de stam was je vooral in je element als organisator van de fietstochten en droppings. Geen wonder want elk baantje, elke dreef en elke straat kende in je in Harelbeke en verre omstreken. Deze activiteiten typeren je ook zeer goed, organiseren voor de anderen, je steentje bijdragen opdat Zeescouts een leuke activiteit zou hebben, belangeloos…
Je praatte tegen iedereen, zoals we zeggen tegen ‘een hond met een hoedje op’. Door je enthousiasme en je interesse in de mensen heb je een zeer grote kennissenkring opgebouwd. Je kende iedereen en iedereen kende Bèrke.
Je was een gps ‘avant la lettre’. In de voorbereiding voor een groepsweekend vroegen we ons af welke afslag we moesten nemen voor het jeugdverblijf Merkenveld in Zedelgem? Gelijk kregen we een volledige beschrijving van de route, met de nodige interessante ‘point de vues’, tot zelfs het juiste nummer van de afrit!
Je was een spraakwaterval , een pauseknop hebben ze bij jou niet geïnstalleerd. ‘Practical jokes’ waren je grootste plezier! Hoeveel keer heeft Annelies van de bloemenwinkel mogen horen dat ze jarig was, want ‘al die bloemen voor de deur’! Hoeveel keer lapte je Dirk er bij met ‘belleke trek’ via de gsm! Of een sms na Club-Anderlecht, en ja hoor, je strooide wat zout in mijn wonde als uw clubtje alweer won van mijn favoriet!
Bèrke, je was oprecht en je was echt. Je was, zoals je het zelf onlangs nog zei, één van de oude stempel, geen woorden maar daden en in uw geval waren het veel woorden maar ook nog meer daden. Je stond steeds klaar om anderen te helpen met raad en daad, niets was je teveel!!
En plots was je mail daar… Tijdens je laatste dagen zag je nog de kans om ons duidelijk te maken dat de band tussen jou, je familie en je vrienden, je hielp om het einde te aanvaarden…
Afscheid van je moeten nemen komt onverwacht en veel te vroeg. Er is niets moeilijker dan dingen te aanvaarden zoals ze zijn . Wij vragen allemaal waarom?? Onze stemmen verstommen omdat er geen antwoord is! En toch bleef jij optimistisch, je laatste mail, is zo typerend voor jou, ….
We zullen je in gedachtenis houden, dankbaar om je te mogen kennen, babbelende optimist, vaarwel vriend, het ga je goed…
Gecategoriseerd in :Buiten categorie
Dit bericht is geschreven door Simon
Commententaren zijn gesloten.