In Memoriam Dirk Vlaeminck

25 augustus 2013 - aangemaakt door

Gisteren namen we afscheid van Dirk Vlaeminck, onderstaande tekst werd gebracht in naam van Zeescouts Jan Bart. Het geeft mooi weer hoe wij ons voelen en hoe we Dirk voor altijd zullen blijven herinneren in onze groep.

We missen vandaag schipper Dirk in onze haven! Hoe moet onze boot nu verder varen?
Ik herinner me dat er onderaan op de mast van de Nikie een klein plaatje hing met daarop het woord “dirk” ! Eigenlijk was dit woord zeer passend, want Dirk was de mast. Een mast van een vent, groot en sterk , je kon er niet naast kijken maar vooral naar op kijken.
Dirk was ook het groot zeil altijd sterk genoeg om wind op te vangen niet alleen bij lichte bries maar zeker ook bij storm. Soms was hij een fender want tegen een stootje kon hij wel.
Bij het varen was hij de motor en de gashendel tegelijk. Zelden op halve kracht , bijna altijd volle kracht vooruit de blik gericht naar de volgende haven. Lang kon Dirk niet in één haven blijven want hij moest de wereld zien. Waarvoor dienen die patrijspoorten immers ook weer?
Alleen varen vond hij helemaal niet prettig. Dan maar de scheepsbel luiden en alle matrozen bijeen roepen. Bij de watersportdriedaagse op de Gavers waren mensen met een beperking zijn favoriete matrozen. Een rondvaartje min of meer, goed of slecht weer, het maakte Dirk niets uit,keer op keer.
Dirk was zeer dikwijls de kombuis en daar voelde hij zich dan werkelijk thuis. Zowel aan boord of aan de wal wilde hij er altijd voor zorgen dat niemand iets tekort kwam. Zelfs die keer toen er bijna 500 man voor de barbecue waren,kon hij alle borden, pannen en kruiken vullen en iedereen vlot laten aanschuiven. Toen we laatst in juni met enkele vrienden een vaartochtje voor Dirk planden, kon hij niet nalaten de touwen weer zelf in handen te nemen en te zorgen voor de organisatie!
Doorheen het jaar was Dirk meestal de GPS voor het vinden van de juiste weg naar oplossingen en demarifoon om vriendschapsbanden aan te halen.
Tot slot was hij het stuurwiel en het roer om altijd in de goede richting te varen en om alles in de juiste banen te leiden.
En toen die dag… vertrok Dirk weer uit de haven… Waarheen? Dat wisten hij en zijn geliefden ongeveer wel. Wat men zou meemaken …wist niemand.
Hoe zou de rivier zijn? Vele kronkels of rechtdoor kunnen varen?
Hoe zou de zee zijn? Kalm of stormachtig? En de wind? Zou het voor de wind zijn of tegen?
Zou het dobberen worden of zou de boot zich krachtig verplaatsen van land naar land?
Niemand wist het! Niemand wist hoe hard het zou worden .
Alleen Dirk wist dat liefde, vertrouwen en vriendschap van zijn opvarenden, hem konden helpen over woelige baren.
Onze schipper Dirk is niet meer. We zijn niet alleen bedroefd maar ook heel dankbaar voor alles wat hij voor de Zeescouts Jan Bart gedaan heeft. Vaar wel Dirk.

Gecategoriseerd in :

Dit bericht is geschreven door Simon

Commententaren zijn gesloten.